2. okt, 2022

Tekst

Nagenietend van het geweldige optreden lopen wij tevreden door de hal van De Bonte Wever en ik bots bijna tegen Tessa op. 'Hé Tessa',was mijn opmerking. Ik vertelde dat het optreden geweldig was en dat ik haar al jaren bewonder. Daarbij zei ik dat saxofoon speel sinds corona en dat ik daarvoor klarinet heb gespeeld. Zij zei : Speel je een keertje mee?  Ik dacht, hoor ik het goed. Ik zei : 'Ach nee joh, zo goed ben ik niet.' Ze vroeg waar ik bij speelde. Ik vertelde dat ik bij een orkest zit en dat ik les heb in Assen. Het was zo'n leuk gesprek, dat ik niet in de gaten had dat ik met Tessa zat te praten. Wauw, wat een leuke meid. Ik vond haar al leuk, maar nu nog meer. We lopen verder en ik zeg tegen Theo, ik heb geen foto gemaakt. Ik ben terug gelopen en nadat zij klaar was met andere mensen, vroeg ik of ze met ons op de foto wilde. 

In mijn nieuwe verhaal gaat het over een meisje, jonge vrouw die met een band gaat toeren. Tijdens het schrijven had/heb ik, want het verhaal is nog niet af, Tessa in gedachten en Candy Dulfer. 

Het was een heerlijke avond en de stem van Edwin Evers, die is zo mooi en samen met de band is het heerlijk om naar te luisteren, te dansen en te klappen. 

Natuurlijk is de saxofoon helemaal super, tijdens een solosessie!!