28. jul, 2022

Diarree gehad

Gatsie, waarom moet je dat opschrijven zul je denken?  Nou, omdat diarree bij mij een omslag kan betekenen in mijn lichaam. Terwijl het bij de meeste mensen gewoon vervelend is. Ik heb medicijnen die ik moet nemen, en door diarree of overgeven verlies ik te veel zout uit mijn lichaam waardoor mijn bloedsuikerspiegel verhoogt. Als ik heel erg veel getranspireerd heb, overgeven of diarree heb. Dan moet ik mijn medicijn laten staan. Het heeft te maken met de bipolaire stoornis. Ik schrijf er een verhaal over in mijn nieuwe boek. Ik heb het nog nooit aan iemand verteld en nu vind ik het tijd worden om het te vertellen. Het is al 26 jaar goed gegaan en pas geleden las ik een verhaal van Nadya van der Sluis. Ik heb contact gezocht en nu blijkt dat zij het ook heeft gehad. Zij heeft er een boek over geschreven. En in mijn verhaal, mijn nieuw boek, staan onderwerpen in wat zowel bij mij voorgekomen is, als bij Nadya. Ik heb haar toestemming om verhalen te mogen gebruiken. Heel graag zelfs. Het zou mensen kunnen helpen om van vooroordelen af te komen. En het zou ook helpen voor mensen die er last van hebben. Ik heb mijn manier gevonden van ontspannen en af en toe je volledig over geven en te doen wat je lichaam van je vraagt. De rollen anders omgooien, waardoor je goed kunt luisteren wat je lichaam je vertelt. Dat deed ik te weinig, ik denderde maar door. Ik ben zeer gevoelig, maar na het volgen van de molenaarsopleiding, is het veranderd. Ik kan rechtlijniger denken. Maar, zo af en toe trek ik mij terug en doe ik helemaal niks. Yoga, mediteren en helemaal tot jezelf komen. Veel muziek spelen en leuke dingen doen. 

Mediteren is nog een dingetje. Het is voor vele mensen een taboe, maar wist je dat ieder mens mediteerd. Op de toilet, onder de douche. Ik doe het vaak in het bos. Ik ga dan zitten op een plek, waar ik denk dat ik het wel een tijdje kan volhouden. Je drinkt niet, je eet niet. Je gaat zitten en als ik begin, dan denk ik aan iets leuks, iets waar ik ontzettend blij van ben geweest. Dat houd ik vast. Dan laat ik mijn gedachten gaan, ik zit meestal op het bankje kijkend naar een open vlakte. Ik verdwaal ik mijn gedachten en zak heel diep weg. Zover zelfs, dat ik dingen voor de geest kon halen, die er waren gebeurd. Waarvan ik niet wist hoe het was gebeurd. Ik heb dit meegenomen in mijn boek, Het Rode schrift, het verhaal wat zich afspeeld rond om de boerderij waar ik heb gewoond. Het blijkt dat ik een ongeluk heb gezien en gegemaakt heb. Waarbij een buurjongen is verongelukt. Dat heeft mij mijn hele leven dwars gezeten. Bij de chiroractor kreeg ik de vraag: of er iets was gebeurd in mijn leven op mijn 7e jaar. En van haar kreeg ik de tip om te gaan mediteren. Het werkte verhelderend en als je dan weer aan het mooie moment denkt, wat je in je gdachten had, voor je ging mediteren, dan kom je er positief weer uit. Het is een manier om van je negatieve gedachten af te komen. ook is gebleken dat ik het oorlogs verleden heb opgeslurbt, van wat mijn vader heeft meegemaakt. Plus dat hij vaak dronken was en ik door een buurjongen, die het leuk vond om zich zelf te bevredigen in de schuur terwijl ik op hem moest zitten. Dit alles bij elkaar maakt het dat ik af en toe even uit het lood schiet. Gelukkig heb ik een stevige lieve vent naast mij en mijn familie en klienkinderen om mij heen, ook vrienden en veel collega's van de molen waar ik mijn verhaal kwijt kan. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een manier om het op te schrijven, wat mij overigens goed bevalt. De Toekomst van Mathilda is een verhaal wat overeen komt met mijn geschiedenis. Het is een spannende roman geworden. Weet je wat nou het leuke is.

De Toekomst van Mathilda kan gedrukt worden in een ander lettertype en dan wordt het een boek voor mensen met dyslexie. Ik kreeg een reactie van een mevrouw, dat zij nog nooit een boek had gelezen en die van mij had ze in 3 dagen uit. Ik heb contact gezocht met Karin Jarhomi en volgens haar is het inderdaad goed mogelijk om er een nieuwe druk van te maken, ook met de uitgever heb ik contact gehad. Dus, wie weet? Het zou toch fantastisch zijn? 

Zo, en nu weer aan het werk. Ik ben aan het herschrijven. Met Adriana naar de zon. Er is een uitgever die belangstelling toont en dan moet het er wel foutloos naartoe gestuurd worden. Er is geen haast bij, maar ik wil het wel naartoe hebben. Voor diegene die dit leest, een hele fijne dag.

Boos, nog steeds heel erg boos.

En als die oetlul van een buurjongen dit ook leest, dan hoop ik dat hij eens een keer het besef heeft dat hij contact op gaat nemen met mij. Jarenlang heb ik last gehad en heb zelfs aangifte gedaan. Iedereen die van plan is om iemand iets aan te willen doen zou ik willen vragen: "Ga eens voor de spiegel staan en vraag je eens af, hoe een ander zich zou voelen. Zou jij op die manier gepest, vernederd of seksueel misbruikt worden? Als je lef hebt, kom dan je excuses brengen."